Geschreven door Eloi Koreman op 3 augustus 2008

Anders dan je van de titel zou verwachten betreft het geen zelfbespiegeling in de zin van introspectie. Het betreft hier een spiegel die naar zichzelf kijkt in een perfect naar binnengekeerde holling. Een opperste vorm van narcisme, waarbij medium en het te spiegelen object samenvallen. Een spiegel die zich gedraagt als Narcissus zelve, zich kromt in een holling en zo voor de buitenstaander een bol vormt die zelfs Narcissus beteuterd buitensluit. Die buitenkant kan overigens grillig en ruw zijn omdat het niets zegt over de perfecte holle spiegel die erdoor omsloten wordt. Zoiets als de ruwe bolster met zijn blanke pit.
Continue reading De Zelfspiegel →